HATA BENDE

Zaman ...
Azgın bir nehir sessiz bir dere gibi taşlarımı, çakıllarımı, ağaç köklerimi yalaya yalaya, savura savura geçiyorsun.
Bakıyorum ve göremiyorum,
Sen yavaş yavaş benden aldıklarınla nerede ne kuruyorsun?

Geçmiş...
Tatlı tebessümle en acı anları anarken
İşte o an, zaman tatlı bir esinti gibi geliyor.
Esmişim, yağmışım, gülmüşüm ağlamışım..
Bir ömre kaç aşk sığdırmışım?
Ana kucağında baba evinde ne çok şımarmışım..

Şimdi...
O sözü veripte ne zaman unutmuşum?
Hani anı yaşayacaktın Zehra?
Hani yaşamın tadına lezzetine ve zevkine varacaktın?
Hani az uyuyup çok gezecek görecektin ?
Söz vermiştim..
Hayatta ahtapot gibi değil taze bir bahar dalı gibi kalacaktım...
Sığmıyorum kabıma
Sığamıyorum hiç bir yere..
İçimde kurtlar uluyor,
Bıraksam aya methiye düzecekler ama son gücümle sesleri susturuyorum.


Sonrası..
Şimdide gizli ya
Elim varmıyor şimdiye..

Neşeti koymuşum ..
Gözlerim doluyor,
En azından müzikte buluyorum keyfimi..
Melankolik bir dönem işte,
Sıcaklar , arzular , özlemler , kırgınlıklar ve iç hesaplaşmalar..
Hesap vermekten kendime hayatı unutuyorum.

Sonuç...
Hata bende
Evde 3 günden fazla oturmak bana hiç bir zaman iyi gelmedi, şimdi neden gelsin?

SIKINTILI YAZILAR SERİSİ I

Yazı yazmak istesem de zorlanıyorum,
Kalem ve kağıtla ödeştim klavyeyle daha çözemedik sorunumuzu.
Baktım sevgili Asortik yazısında derdime tercüman olmuş.
Ne kadar benim bu yazılar ve düşünceler diyorum geri dönüp okuduğumda..
Sonra aklıma geliyor, paylaştığım her şey artık benden çıkmıştır,
Benden bir parçadır ama artık benim değildir, sahibi olamam, dönüşecek ve değişecek anlamı..

Her zihinde başka bir anlam ve başka bir kapıya vuracak yolunu..
Her bilinçte bambaşka bir renge bürünecek.

Düşünüyorum... bu sıralar yaptığım tek şey.
Yok hayır memnunum..
Bazen düşünmeden geçiyor günlerim, oysa kafa yormak lazım hayata..

İnsanları ve davranışlarını bir adım geri gidip incelemekten hoşlansam da
O kadar kolay incinmesem de
Kendimi başkalarından daha fazla eleştirip, yersem de
Hayatı hayat olarak alıp öyle yaşamaya çalışsam da
İçimdeki öfkeye dur diyemiyorum..

Beylik laflarla kafamı ütülemekten kaçınıyorum, bazen kolaya kaçıyorum biliyorum.
Zor olana düşkünüm..
Bu yüzden tökezliyorum,

Öfkeleniyorum berelendikçe..
Hiçlikten doğup büyüyor hıncım.

Bu sıralar sıkıntılı ruhum..
Yazılar üstüme üstüme geliyor.
Derdim kendimle..

Ah Fethiye ne denli sıcaksın, ruhum gibi nemli yapış yapış bir anda serin rüzgarında ferahlatırken diğer yanda yakıyorsun !

Ah.. farkındayım amacın beni eritmek, bir kalıpta kendince şekillendirmek ama ben şekle gelemem.
Ah Fethiye ne sıcaksın, ne yapış yapış havan !
Bir alışınca dinginliğine tembellikle sarıp sarmalayan.
Farkındayım beni alıştırıyorsun ama ben alışmaktan hiç hoşlanmam.
Uykuda bile inat açarım gözümü,
Rüyamı izlerim dışardan sırf o güzel rüyaya bile alışmamak için.

Bu yüzden huzursuz kalbim.
Hep dürtmekten yorgun..
Fethiye, güzel koylarınla beni baştan çıkabilirsin ve yeşil dağlarınla kolarında sarıp sarmalayp mavi denizinde huzur verebilirsin.

Tüm bunları seve seve alırım.
Ama alıştırma beni..
Sonra kusurarını göremem, sen de benimkileri öylece kalırız.
Kusurlu, değişmeden gelişmeden..

Vaz da geçebiliriz birbirimizden ama şans vermeliyiz sorularımıza.
Sıcağınla beni boğmadan önce düşün belki kaybedeceğiz ama kazanacaklarımız da var !

Sen sor önce neden?
Ben devam ederim bende soru çok.
Hainlikse hainlik olsun, ama çok geride kalmışsın
Güzelsin bir genç kız gerdanı gibi koyların ışıl ışıl..
Ama bir yanın içi geçmi koca karı misali çöreklenmiş kalmış.

Gel sen de ben de muhasebemizi yapalım.
Kaybedeceklerin yanında kazanacaklarını düşün..

Serin esen rüzgar penceremden girdikçe rahatlıyorum
Gözüme daha bir güzel geliyor gece..
Anladım bu gece de uyku yok bana..

Sanki geceleri bana daha bir yakınsın Fethiye.
Bir de şu kalabalığın olmasa...